target is new

Maandag 3 november vond de eerste aflevering van This happened plaats. Deze uit London afkomstige conferentie probeert op een andere manier over interactieontwerp te praten. Niet het presenteren van het eindresultaat staat centraal, maar de weg daar naartoe. Kars nam het initiatief en organiseert deze Nederlandse versie samen met Alex en Ianus.

Deze eerste aflevering mag een succes worden genoemd. Goede mix van sprekers en een goede sfeer met veel discussie. Wat mij betreft zijn er een paar interessante inzichten te halen uit de vier sprekers. 

De eerste spreker was Fabian Akker van Ronimo Games. Het is een verhaal als een jongensboek. Een studentenproject voor een game voor de gemeente Utrecht om alle veranderingen in de stad tot leven te brengen, wat al een mooi project is, wordt uiteindelijk een succesvolle game voor de Wii.

Wat volgens mij de belangrijkste keuze was in het project was om bij het ontwikkelen van de serious game niet uit te gaan van het doel en de boodschap, maar van de game-ervaring. Daardoor is het een mooie en leuke game geworden. En daarom heeft de game het ook geschopt tot een Wii-game. Het is natuurlijk paradoxaal dat het oorspronkelijke doel van de game daarbij niet meer het uitgangspunt was. En Fabian kon op een vraag uit het publiek ook niet aangeven hoe het resultaat is geweest vanuit de educatieve waaarde voor Utrecht.

Ik had wellicht moeten vragen wat de rol van de stad in het spel speelde en of er over was nagedacht om dat op een of andere manier te versterken. Denk eraan dat Utrechters hun eigen ingekleurde stad kunnen uitprinten als persoonlijke ansichtkaart, of persoonlijke herinneringen bij plekken kunnen achterlaten.

Na de pauze vertelde Philine van der Vegte van Supernana over de ontwikkeling van de Moo-sok, een vilten hoesje voor de Moo-kaartjes. Haar presentatie gaf de indruk dat het bijna toevallig was ontstaan, maar juist het ontwerp van een dergelijk fysiek product maakt het nodig om een product van verschillende kanten te kijken: niet alleen kleur en vorm, maar ook gebruik (interactie). En vooral is ook maakbaarheid een belangrijk onderdeel van het ontwerp. Op een vraag gaf ze iets prijs over de keuze voor optimale stansmachine-uitsnedes. Daarin verschilt het 3D ontwerp vaak van online ontwerp. Het ontwerpen hangt veel meer samen met de maakbaarheid dan met vorm. Overigens geloof ik dat bij online een geïntegreerde blik ook veel oplevert.

De laatste spreker liet weer een heel ander aspect zien. Werner Jainek (Cultured Code) vertelt over Things, een Getting Things Done programma dat erg goed werkt weet ik uit ervaring. Het was wat mij betreft apart om te zien dat een fijne applicatie als Things op een bijna ‘amateuristische’ manier tot stand is gekomen. De jongens van Culture Code hebben alles al doende zitten proberen en maken, wat veel werk op leverde, maar ook zeker niet altijd de beste keuzes. 

Als je zou willen zou je kunnen zeggen dat het een pleidooi was voor het nonontwerpen. Maar ze hebben de eigen methode in de iPhone app aangepast en wel eerst geschetst. Dat ze ermee wegkomen heeft natuurlijk ook alles te maken met het vangnet dat Apple geeft met de patterns. In die zin was het een bewijs dat ontwerpen niet beperkt hoeft te blijven tot pro’s, maar dat met de goede instelling en de juiste kaders een heel eind kunnen komen. Waarbij het natuurlijk wel handig is, als je je eigen doelgroep bent.

Het was al met al een mooie mini-conferentie met inspirerende praatjes en een goede interactieve sfeer. Het leert dat het ontwerpen voor interactie aan de ene kant zeer breed is, en dat een interessante case nog niet wil betekenen dat er ook gedegen werk achter zit.

Alle vier presentaties waren daarbij voorbeelden van werk waarin bijna autonoom aan het ontwerp werd gewerkt zonder veel context. Het lijkt mij interessant om bij de volgende aflevering (die er vast komt) ook cases te zien waar de beperkingen ook uit de context van het project komen zoals bijvoorbeeld een complexe organisatie. Dat levert vast ook interessante inzichten.

Kars, Ianus en Alex, dank voor deze nieuwe bijdrage in conferentieland.